Τα φλαμίνγκο εξαφανίζουν το... ιταλικό ριζότο - Πώς η κλιματική κρίση επηρεάζει πουλιά και διατροφή

Με μια πρωτόγνωρη απειλή έχουν βρεθεί αντιμέτωποι αγρότες στη βορειοανατολική Ιταλία που καλλιεργούν ρύζι το πιο απαραίτητο συστατικό του ιταλικού ριζότο, καθώς ένα νεοεμφανιζόμενο πτηνό, το φλαμίνγκο, καταστρέφει τις καλλιέργειες και προκαλεί την αγανάκτησή τους.

Παρότι τα πουλιά δεν στοχεύουν τα σπορόφυτα του ρυζιού, χρησιμοποιούν τα μεμβρανώδη πόδια τους για να αναδεύουν το έδαφος, αναζητώντας μαλάκια, φύκια ή έντομα στα ρηχά νερά. Έτσι, το ρύζι υφίσταται ζημιές ως «παράπλευρη απώλεια».

Οι αγρότες, πλέον, περιπολούν μέρα και νύχτα προκειμένου να τρομάξουν τα φλαμίνγκο και να τα απομακρύνουν από τις καλλιέργειές τους. Χρησιμοποιούν κόρνες φορτηγών, χτυπούν βαρέλια και πυροδοτούν ακόμη και μικρά κανόνια αερίου που προκαλούν εκκωφαντικούς ήχους. Ωστόσο, ο θόρυβος ωθεί τα φλαμίνγκο να πετούν απλώς προς παρακείμενους ορυζώνες, συνεχίζοντας το έργο τους.

Ο Ενρίκο Φάμπρι, ένας από τους τοπικούς καλλιεργητές, δήλωσε πως αισθάνθηκε απογοήτευση βλέποντας απώλειες παραγωγής που αγγίζουν το 90% σε ορισμένα από τα χωράφια του. «Αυτά είναι πρωτοφανή φαινόμενα. Επενδύεις τόσο χρόνο και φροντίδα στην προετοιμασία των πάντων», είπε ο 63χρονος, δίπλα σε έναν από τους ορυζώνες του, στα περίχωρα της Γιολάντα ντι Σαβοΐα. «Και μετά, ακριβώς τη στιγμή που η σοδειά ξεκινά να αναπτύσσεται, είναι σαν να σου παίρνουν ένα νεογέννητο παιδί. Έτσι νιώθεις».

Πώς εμφανίστηκαν τα φλαμίνγκο στους ορυζώνες της Ιταλίας

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian τα φλαμίνγκο φαίνεται πως έχουν μετακινηθεί από τις πρώην περιοχές ωοτοκίας στις κοιλάδες του Κομάτσιο, βρίσκοντας καταφύγιο κατά μήκος της ακτής, νότια του σημείου όπου ο ποταμός Πάδος, ο μεγαλύτερος της Ιταλίας, εκβάλλει στην Αδριατική.

Σύμφωνα με τον Ρομπέρτο Τιναρέλι, πρόεδρο της AsOER (Ένωση Ορνιθολόγων Εμίλια-Ρομάνια), τα πτηνά εμφανίστηκαν εκεί το 2000, όταν ξηρασίες στη νότια Ισπανία τα ώθησαν να αναζητήσουν νέες περιοχές ωοτοκίας προς ανατολάς. Προηγουμένως, τα φλαμίνγκο διαβιούσαν σε λίμνες της Βόρειας Αφρικής, σε περιοχές της Ισπανίας και στη λιμνοθάλασσα της Καμάργκ, στη Γαλλία, εξήγησε ο Τιναρέλι.

Δεν έχει ακόμη διεξαχθεί μελέτη για το γιατί τα φλαμίνγκο αναζητούν πλέον τροφή βαθύτερα στην ενδοχώρα, όπου οι αγρότες πλημμυρίζουν τα χωράφια τους για μερικές εβδομάδες από τα τέλη της άνοιξης έως τις αρχές του καλοκαιριού, ώστε να ενισχύσουν τη βλάστηση των φρεσκοφυτεμένων σπόρων. Μέχρι να αποστραγγιστούν τα νερά, τα φλαμίνγκο αποτελούν σοβαρή απειλή.

«Αναμένουμε απαντήσεις από τις αρμόδιες αρχές που πρέπει να διαχειριστούν το πρόβλημα. Από περιβαλλοντικής άποψης, όλα αυτά είναι όμορφα, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι η καλλιέργεια ρυζιού είναι μια από τις πιο δαπανηρές και εκτεταμένες παραγωγές», δήλωσε ο Μάσιμο Πίβα, 57 ετών, καλλιεργητής και αντιπρόεδρος της τοπικής συνομοσπονδίας αγροτών. «Είναι όμορφα ζώα - ο τρόπος που κινούνται και συμπεριφέρονται - αλλά το ζήτημα είναι να περιορίσουμε όσο γίνεται την παρουσία τους».

Ο Τιναρέλι πρότεινε ορισμένες ανθρώπινες και αποτελεσματικές μεθόδους για την αποτροπή των φλαμίνγκο: μεταξύ άλλων, την περίφραξη των ορυζώνων με ψηλά δέντρα ή φράχτες και - πιο αποτελεσματικά - τη μείωση της στάθμης του νερού στους φρεσκοφυτεμένους ορυζώνες από τα 30 στα 5–10 εκατοστά.

«Αυτό αρκεί για να αναπτυχθεί το ρύζι, αλλά είναι πολύ λιγότερο ελκυστικό για τα φλαμίνγκο, που πρέπει να βυθίζουν το ράμφος τους στο νερό για να τραφούν», τόνισε.